LEŞ - Maxime Chattam
Korkuyu hissetmek için nereye kadar gidebilirsiniz?
Fransız polisiye roman türünün yükselen yıldızı Maxime Chattam’ın, polisiyeyi gerilimle birleştiren yeni romanı Leş, adı, zamanı ve mekânı belli olmayan bir savaşa hazırlıkla başlıyor. Ve şaşırtıcı kurgusuyla okurunu esir alıyor.
Savaş hazırlıkları kapsamında askerler yavaş yavaş gemilere bindirilerek bir çıkarmaya hazırlanmaktadır. Askeri Polis Şefi Teğmen Craig Frewin’in birliği de bu çıkarmaya katılacaktır. Hareket emri beklenirken, yola ilk koyulacak gemilerden birinin ambarında genç bir askerin asılmış cesedi bulunur. Katil, kurbanın kafasını kesmiş ve yerine ağzını parçaladığı bir koç başı koymuştur.
Olay yerinde Teğmen Frewin hemşire Ann Dawson’la karşılaşır. Genç hemşire, kendi kâbuslarıyla başa çıkmak, korkularıyla yüzleşmek için Frewin’e yardım etmeyi önerir. Teğmen, katilin gemi mürettebatından biri olduğunu düşünmekte, gemi yola koyulmadan önce katili bulmak istemektedir. Çünkü katilin bu cinayetle yetinmeyeceğini, başka cinayetler de işleyeceğini hisseder. Birlikte katilin profilini çizerler: Buna göre katil işkence etmekten zevk alan, işlediği cinayetlerden gurur duyan bir psikopattır. Frewin ile Ann’in tahmin ettiği gibi ilk cinayeti diğerleri izler. Katil her defasında vahşi ve arkaik yöntemlerle kurbanlarını parçalayıp teşhir etmektedir. Savaş ortamının gerginliğine bu cinayetler eklenince, askerler arasındaki huzursuzluk iyice artar ve herkes birbirinden şüphelenmeye başlar. Zira herkesin karanlık birer sırrı vardır.
İnsan psikolojisinin çok karanlık bölgelerine doğru korkutucu bir yolculuğa çıkan Frewin ile Ann’i büyük tehlikeler beklemektedir.
Kriminoloji eğitimi alan Maxime Chattam son romanında insanoğlunun korkuyla olan ilişkisini ele alarak, her zaman korkuya ihtiyaç duyulduğunu öne sürüyor.
Maxime Chattam , okumayı sevdiğim yazarlardan , iyi bir polisiye-gerilim türü yazarıdır.
Kitap çok sürükleyici, okumadığımda aklım onda kalıyor gözüm kitabı arıyordu. Tanıtımında dendiği gibi insan psikolojisinin derinliklerinde yolculuk yaptırıyor , içsel hesaplaşmalar çok fazla.Katili tahmin etmek zor, yanıltıcı kelime oyunları sayesinde herkesten şüphelenir oluyorsunuz.Katil ortaya çıkıp benim diyor son perdede ona bile inanamıyorsunuz..Kitabın sonlarındayken bir arkadaşım geldi yanıma, katili buldun galiba dedi.cevabım ; " katil ortaya çıktı ama yazar da ben de buna inanmıyoruz şu anda " oldu.
İşte iyi bir yazarın göstergesi, okuyucuya bu cevabı verdirmesidir bence ;)
Polisiye-korku-gerilim türü kitaplarda çok edebi olmasını aramaz okuyucu, kan,dehşet ,şiddet okuması yeterlidir.Maxime Chattam 'ın eserlerinde bundan fazlası var bu yüzden seviyorum yazarı :)
Gördüğüm anda bu kitabı istedim,aldım ,okudum mutluyum :)
bir düzenleme yapayım, genelde okuduklarımdan satırlar paylaşmıyordum ama beni çok etkileyen kısımları paylaşmak istedim:
sf:25 " .. Kurban bir canavarın görünümüne sahipse ,katil neye benziyordu ? "
sf:89" .. hiçbir şey donup kalmaz.İnsan kendisinin efendisidir."
savaş zamanı, " bekleyiş tüketiciydi."
....
..şimdilik tek bir gerçek vardı; herkes şüpheliydi.
.jpg)
.jpeg)
